Lieve allemaal,
Het is inmiddels meer dan negen maanden geleden dat ik (KapiteinG) namens de club de eerste writing heb geschreven over corona en de gevolgen voor onze vereniging. Nu zijn we 18 writings en een enorm wisselende mix aan maatregelen verder.
De laatste writing hiervoor is meer dan een maand geleden. Dat zijn jullie niet van ons gewend, en we hebben de hele periode echt ons best gedaan om jullie te betrekken bij de stand van zaken en de gevolgen van de maatregelen voor ons allemaal. Want de club zijn we samen.
Daarom sorry, jullie verdienen het om op de hoogte te blijven. Maar ik ben ook een mens, en net als jullie allemaal heb ik ook in het dagelijks leven veel te verduren als gevolg van deze crisis.
Vanaf het begin heb ik geprobeerd mijn rol goed in te vullen. Ik heb mijn best gedaan om iedereen gemotiveerd te houden, om te zorgen dat contacten niet verwateren, en te voorkomen dat het vaste team en onze leden de moed niet verliezen.
Daar staat ik absoluut niet alleen in, en ik ben absoluut nog erg blij met de familie waar we misschien niet mee geboren zijn, maar die we samen wel hebben gekozen. Maar ik moet eerlijk zijn nu. Ik ben moe.
Maak je geen zorgen, dat betekent niet dat ik op ga geven. Ik heb altijd gezegd dat ik eerder mijn eigen huis zal verliezen dan de club waar ik elk weekend weer thuis mocht komen. Maar ik kan het niet alleen, wij kunnen het niet alleen. We moeten er serieus rekening mee houden dat we tot eind van januari, of zelfs tot in februari, nog gesloten moeten blijven. En dat het nog tot in de zomer kan duren voor de avonden weer “normaal” kunnen verlopen. Ook met vaccinaties.
Vanuit de “kerngroep” vrijwilligers leggen we bij wat we kunnen. Dat betekent sobere feestdagen, maar dat past wel in het thema 2020. Toch moeten we tot de conclusie komen dat we het op deze manier niet gaan redden.
Uitgaand van een best case waarbij we tussen half januari en februari weer open mogen, komen we op een tekort van 3264,- euro. Dat bedrag blijft over na verrekening van de giften die zijn toegezegd voor januari (door verschillende vrijwilligers, waaronder 2100 euro van mijzelf). We kunnen niet rood staan, we kunnen niet lenen, en omdat we geen personeel hebben komen we niet in aanmerking voor steun vanuit de overheid.
Ik heb jullie vaak gevraagd om donaties, en moet dat blijven vragen. Ook al voel ik me daar ongemakkelijk bij. De donaties drogen op, en dat snap ik ook. Ik weet het alleen niet meer, dus help alsjeblieft.
Laat me weten wat we volgens jullie kunnen doen om, met de kleine lichtpuntjes aan het einde van de tunnel, dit gat te overbruggen. Ik wil ons thuis niet kwijt, ik wil daar alles aan doen, maar ik, of beter gezegd wij, hebben hulp nodig.
Ik ben bereikbaar voor iedereen die hulp of ideeën heeft:
En ondanks de zware tijd waar we in zitten wil ik jullie allemaal, ook namens de andere vrijwilligers, fijne en gezonde dagen toewensen. Wees lief voor elkaar, heb geduld. We komen er wel.
Lieve groet,
KapiteinG / Maarten